A teoría altomedieval débese desbotar debido a que o Louredo que aparece no tombo de Celanova refírese ó monte Louredo sito no concello de Toén( a 2 km.s de Ourense,un castro romanizado que se converteu en castelo e que Alfonso VII doou ó bispo de ourense,o chamado coto de Louredo,polo cal o cabaleiro Fáfila era de Toén,e as Vilas que tamén doa son veciñas súas,fornelos,cesures,alongos,untis,corialelia…) trespecto a iso José Telle está trabucado xa que cría que o Louredo ó que se referia o tombo era o noso,erro que tomou seguramente do P. Avila y la cueva que facía estar ese Louredo no Louredo de Cortegada,xa que o Louredo de Toén xa non existía só como topónimo “san Vicente” (o Monteiro altomedival era de san Vicente).
Cabe aínda a posibilidade de que as pedras que sustentaban a espadaña da capela de Louredo sexan aras romanas anepígrafas (sen texto conservado) ou polo menos a súa morfoloxía así o fai sospeitar. Ao igual que a ara romana de Pías (escuadro,MAceda) a cal aparece una espadaña da capela sen apenas molduras pero cun texto pequeño,e xa no seu interior unha ara completa coas molduras pero sen texto e de forma moi similar ás pedras de espadaña de Louredo.
Respecto da toponimia da aldea pódese observar tres topónimos que se diferencian dos demais(Louredo, a Torre,os veciños e O pazo) o resto son topónimos de tipo xeográifco(o outeiro,outeiriño,a touza,lamas,o campo…). Louredo atópase nun lugar soleado portexido do vento do Norte e na ladeira da segunda elevación mías alta do lugar ( o 1º é chairalonga pero está batida polo Norte) logo aparece A torre, topónimo bélico que se atopa xusto enfrente dos “Veciños”, como dominándoos, e logo nun lugar case marxinal respecto da poboación, o pazo.
